Asset Publisher
Szkolenia
Szkolenie z jesiennych poszukiwań szkodników pierwotnych sosny.
Zespół Ochrony Lasu w Łodzi prowadzi szkolenia dla pracowników Lasów Państwowych z zakresu tematów związanych z szeroko rozumianą ochroną lasu, diagnozowaniem i monitorowaniem zagrożeń trwałości lasu. Wykłady dotyczą praktycznego stosowania przepisów zawartych w Instrukcji Ochrony Lasu jak również technicznego wykonania czynności nałożonych na leśników przez ten dokument. W ramach analizy materiałów z badania zapędraczenia gleb oraz jesiennych poszukiwań szkodników pierwotnych sosny prowadzone są coroczne szkolenia dla pracowników nadleśnictw odpowiadających za ochronę lasu, leśniczych szkółkarzy oraz stażystów.
Szkolenia prowadzone są również w terenie dla pełnego zobrazowania i wyjaśnienia wszystkich problemów ochroniarskich jakie można napotkać w pracy leśnika.
Na podstawie zbieranych materiałów w Zespole Ochrony Lasów w Łodzi przygotowywane są prezentacje multimedialne i materiały dydaktyczne wykorzystywane podczas szkoleń jak również dostępne dla jednostek LP do własnego wykorzystania.
Asset Publisher
Jemioła na dębie
Jemioła na dębie
Jemioła na dębie
Jemioła na dębie - korona drzewa
Jemioła na dębie gałąź
Jemioła
Jemioła pospolita jest gatunkiem rozpowszechnionym w naszym krajobrazie. Spotykamy ją na pojedynczych drzewach, drzewach tworzących aleje, w parkach oraz w drzewostanach.
W Polsce występują trzy podgatunki jemioły pospolitej (Viscum album L.):
- jemioła pospolita typowa (Viscum album ssp. album) – rośnie na drzewach liściastych - najchętniej na lipie, brzozie, topoli, klonie, rzadziej na jesionie, buku, wiązie;
- jemioła pospolita rozpierzchła (V. album ssp. austriacum) – występuje na sosnach, świerku i modrzewiu;
- jemioła pospolita jodłowa (V. album ssp. abietis) – zasiedla tylko jodły.
W ostatnim czasie Zespół Ochrony Lasu w Łodzi potwierdził występowanie jemioły co zaskakujące - na dębie - na terenie Nadleśnictwa Radziwiłłów. Jest to tym ciekawsza obserwacja, gdyż powszechnie uważa się, że jemioła nie występuje na naszych rodzimych dębach.
Na podstawie artykułu „Czy jemioła rośnie na dębach?” Grzegorza Iszkuło (w: Rocznik Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego vol.69-2021 s. 93-95), można się dowiedzieć, że nie ma niepodważalnego dowodu na występowanie jemioły na dębie w granicach obecnej oraz przedwojennej Polski. Autor w swojej pracy wskazał potwierdzone występowanie jemioły na dębie we Francji oraz Wielkiej Brytanii.
Doniesienia o występowaniu jemioły na dębach występują w wierzeniach celtyckich (w których to napar z niej miał cudowną magiczną moc) oraz w „Panu Tadeuszu”, w którym to Klucznik wypowiada się o Tadeuszu: „Wszystko mu się udało: czy wydrzeć gołębie/ Na wieży, czy jemiołę oberwać na dębie…” (Mickiewicz, 1834). Możemy jednak przypuszczać, że jest to forma metafory czegoś niemal nieosiągalnego do zdobycia.
Warto tutaj wspomnieć również o krewniaku jemioły, a mianowicie gązowniku europejskim (Loranthus europaeus), który występuje zarówno na dębie szypułkowym i bezszypułkowym. Jego występowanie potwierdzone zostało w Słowacji, Ukrainie czy w południowo-zachodnich Niemczech. Warto zwrócić uwagę na główne różnice między gatunkami - u gązownika liście opadają na zimę, owoce są żółte, natomiast jemioła jest zimozielona z białymi owocami.
Jemioła rosnąca na dębie szypułkowym lub bezszypułkowym jest rzadkością, tym bardziej będziemy monitorować stanowisko.
